Δύσκολα θα πίστευε κανείς, μόλις δύο χρόνια πριν, μεσούσης και της ευφορίας που προκάλεσε στην παριανή κοινωνία η εξαγγελία Κωνσταντόπουλου περί κατασκευής νοσοκομείου στο νησί, πως το υπάρχον Κ.Υγείας θα ευρίσκετο σήμερα ένα βήμα πριν την λειτουργική του κατάρρευση.
Η σπουδή που επέδειξε η τότε ηγεσία του υπουργείου υγείας και προσωπικά ο ίδιος ο κ.Αβραμόπουλος για την επιτάχυνση των γραφειοκρατικών διαδιακασιών (κατάρτιση οργανισμού, κλπ) προεξοφλούσε, μια σχεδόν ανέφελη και αδιατάρακτη πορεία προς το καλύτερο.
Οι εξαγγελίες άλλωστε, για ουσιαστική αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας της Πάρου, μαζί με τις σχετικές διαβεβαιώσεις που δόθηκαν, αφορούσαν τόσο στο θέμα του νοσοκομείου, όσο και στο θέμα της βελτίωσης των συνθηκών της υπάρχουσας υγειονομικής μονάδας.
Κάποιοι έσπευσαν τότε να καρπωθούν πολιτικά οφέλη, από την διαφαινόμενη ισχυρή βούληση της πολιτείας, εμφανιζόμενοι ως φανατικοί υποστηρικτές (πολύ όψιμα όμως) του όλου σχεδίου, τοπικός πολιτικός παράγοντας μάλιστα(θηλυκού γένους) έσπευσε να πανηγυρίσει με δελτίο τύπου την επιτυχία του(;)
Όλα αυτά θα ήταν αρκετά ελκυστικά και πρόσφορα για σκωπτική προσέγγιση, αν δεν ήταν τόσο σοβαρά και κρίσιμα για την τοπική μας κοινωνία.
Μια κοινωνία, που ταλαντεύεται μεταξύ της ηττοπάθειας και του εφησυχασμού.
Μια κοινωνία που αρνείται πεισματικά να κατανοήσει πως σαν πρόοδος ενός τόπου, δεν μπορεί να λογίζεται ο προσωπικός πλουτισμός ή η καλοπέραση κάποιων μελών της, αλλά η βελτίωση σε τομείς όπως είναι η προστασία του περιβάλλοντος, η παιδεία, η υγεία και κάθε τομέας που μας αφορά ως συλλογικές οντότητες.
Μια κοινωνία, που θα βρεί το βηματισμό της στο σήμερα, μόνο αν αποτινάξει το βαρύ φορτίο της μοιρολατρείας κι επιδοθεί σ' έναν τίμιο και καλό αγώνα για τα απαράγραπτα δικαιώματά της.
Δικαιώματα, τα οποία η ιστορία μας έχει διδάξει, πως δεν χαρίζονται.Κατακτώνται!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου